Αποτελέσματα εκλογών για το 16ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ. Μια από τα ίδια; (!;!;)

Του Θανάση Στογιάννη

Με πρώτη, και με τη συγκεκριμένη διαφορά, σε ψήφους μια ομάδα συναδέλφων με «λευκό πολιτικό παρελθόν», χωρίς να βαραίνει κανέναν από αυτούς, εξ όσων γνωρίζω τουλάχιστον, η κατηγορία της συναλλαγής ή της διάθεσης για αναρρίχηση στην εξουσία ή για οτιδήποτε άλλο κατηγορούνται οι μέχρι σήμερα συνάδελφοι συνδικαλιστές, μια ομάδα που για σημαία της έχει απόψεις όπως:

«Το σύστημα του κοινοτισμού είναι το πιο πρόσφορο για να αναδομηθεί η άμεση δημοκρατία. Για να υπάρξει άμεση δημοκρατία το κριτήριο είναι η αποκέντρωση σε όλα τα επίπεδα, από το πληθυσμιακό μέχρι το κομματικό. Τα δημοψηφίσματα για όλα τα μεγάλα θέματα αποτελούν προϋπόθεση της πραγματικής δημοκρατίας. Η δυνατότητα της ανακλητότητας των αιρετών συνιστά το βάθεμα της συμμετοχής.» (Σερμέτης

 http://elmepellas.blogspot.gr/2013/04/blog-post_7.html#more),

το ερώτημα φαντάζει, όχι απλώς, παράλογο αλλά ίσως και αδιανόητο.

Από τους 189 συνάδελφους που ψήφισαν την «Έγερση» πόσοι συμμετείχαν στην συνέλευση που προηγήθηκε; Και από αυτούς, πόσοι πήραν την τύχη τους στα χέρια τους ψελλίζοντας κάτι που να εκφράζει έστω τη δυσφορία τους για τη μέχρι τώρα κατάσταση; Όλοι, την πρώτη φορά που θα κολυμπήσουν στα βαθιά, θα πιούν πολύ νερό. Γίνεται αλλιώς;

Τρέμω στη διαπίστωση ότι για μια ακόμη φορά η ιδιότητα της αυτονομίας του καθενός εκχωρήθηκε σε αυτούς που «ξέρουν-μπορούν». Προτείνω την παραίτηση των εκλεγμένων της «Έγερσης» για το συνέδριο αφού οι συνάδελφοι που τους ψήφισαν δεν έδειξαν ότι καταλαβαίνουν-συμφωνούν-πιστεύουν την «καθημερινή πολιτική πράξη-πρόταση» της Έγερσης.

 Προσωπικά, ψήφισα Έγερση χωρίς να «σταυρώσω» κανέναν συγκεκριμένα. Αν και τους περισσότερους υποψηφίους της δεν τους ξέρω,  η επιλογή μου ήταν ακόλουθο  της πρότασής μου για εκ περιτροπής ανάληψη όλων των υπεύθυνων θέσεων από όλα τα μέλη του σωματείου, με στόχο που περιέγραφε το απόσπασμα που διάβασα στη συνέλευση.